دیروز خبر بسیار عجیب و در عین حال تکان دهنده زیر را خواندم:

خوزه مستره مرد 51 ساله اسپانیایی هنگامی که سن و سال زیادی نداشت یک غده کوچک در روی لبش سبز شد.خوزه وقتی به دکتر رفت به تقاضای جراحی غده از سوی دکترش، پاسخ منفی داد.
وی که عضو انجمن شاهدان یهوه (یهودا) است بر اساس اعتقادات دینی اش خونرسانی از طریق دهان یا سایر بخشهای بدن به بیماران را دخالت در کار خدا می داند!

خانواده مستره که 30 سال قبل به این درد دچار شده است نیز از اعضای بسیار مقید انجمن شاهدان یهوه هستند. وی با وجود اصرارهای همسایگان مبنی بر مراجعه به پزشک و انجام جراحی، از آن سرباز زد.به تدریج غده به صورت وحشتناکی شروع به رشد کرد و ابتدا دهان و سپس بینی اش را مسدود کرد.بعد از مدتی هم، غده به حدی پیشرفت کرد که وی کور شد.

یک سؤال برای من پیش آمده بد نیست مطرح کنم:
آقای خوزه فردی مثل ما بود که دارای تمایلات و انگیزه های انسانی خاص خودش بود. او در محیطی زندگی می کرد که بیش از ما در باره این تمایلات صحبت می شود اما همه آنچه را داشت را برای برداشتی خرافی از خداوند و دینش فدا نمود. سؤال مهم این است که آیا حاضریم برای برداشت صحیح از دین و گفته های خداوند حتی از بخش کوچکی از تمایلاتمان دست برداریم؟ چطور یکی برای خرافات حاضرست از تمام زندگی و مواهبش حتی از بیناییش دست بردارد یکی هم برای حقیقت حاضر نیست به گوشه بسیار ناچیزی از تمایلاتش آسیب برسد؟ همه زندگی مان ادعا هست این طور نیست؟